رابطه انسانی سه نوع است:اجتماعی،صمیمانه و درمانی.

رابطه اجتماعی

(Social relationship)

ارتباط یا رابطه اجتماعی عمدتا به منظور دوستی،معاشرت،رفاقت یا به انجام رساندن یک کار شروع می‌شود.

در این نوع رابطه افراد معمولا روی به اشتراک گذاشتن ایده‌ها،افکار و تجربه های خود تمرکز می‌کنند.

هرچند ممکن است این کار را به صورت سطحی و فرمالیته انجام دهند.

ارتباط اجتماعی نیاز انسان ها به تعامل با یکدیگر را ارضا می‌کند.

وقتی یک مشاور یا روان‌شناس در راهروی ساختمان یا حیاط بیمارستان با یک مراجع یا بیمار مواجه می‌شود،با او سلام و احوال پرسی می‌کند و راجع به گرم یا سرد شدن هوا یا نتیجه فوتبال دیشب اندکی گپ می‌زند،یک تعامل اجتماعی برقرار شده است.

افراد درگیر در این نوع ارتباطات تقریبا هرگز روبروی هم نمی‌نشینند تا پیامدها و نتایج رابطه را ارزیابی کنند.

رابطه صمیمانه

(Intimate relationship)

رابطه صمیمانه سالم زمانی برقرار می‌شود که دو انسان از لحاظ هیجانی نسبت به یکدیگر علاقه پیدا می‌کنند و خود را متعهد به طرف مقابل می‌دانند.

هر دو طرف دوست دارند نیازهای خودشان برطرف شود و تلاش می‌کنند نیازهای طرف مقابل را نیز برطرف کنند.

این نوع ارتباط ممکن است شامل صمیمیت هیجانی،صمیمیت جنسی و تلاش برای اهداف مشترک باشد.

افراد درگیر در این نوع ارتباط ممکن است به ارزیابی تعاملات خود بپردازند و ممکن است این کار را نکنند.

این مدل از ارتباط هرگز نباید در مشاوره و روان‌شناسی روی دهد.

رابطه درمانی

(Therapeutic relationship)

رابطه درمانی یا تراپوتیک از بسیاری جوانب با ارتباط اجتماعی یا صمیمانه تفاوت دارد زیرا فقط روی نیازها،تجربه‌ها،احساسات و ایده های مراجع(درمانجو)تمرکز دارد.

مشاور یا مراجع باهم صحبت می‌کنند تا معلوم شود روی کدام حوزه ها باید کار کنند.

مشاور یا درمانگر از مهارت های ارتباطی،توانایی های شخصی و دانشی که از رفتارهای انسان دارد استفاده می‌کند تا با مراجع تعامل داشته باشد.

در ارتباط درمانی پارامترها مشخص هستند:

آنچه باید روی آن تمرکز شود نیازهای مراجع است نه نیازهای مشاور.

مشاور نباید نگران این باشد که آیا مراجع از او خوشش می‌آید یا قدر او را می‌داند یا نه.

این گونه نگرانی ها نشان می‌دهد که مشاور در حال تمرکز کردن روی یک از نیازهای شخصی خودش است.

مشاور نباید اجازه دهد رابطه درمانی به رابطه اجتماعی تبدیل شود و باید به طور دائم روی نیازهای مراجع تمرکز کند نه نیازهای خودش.

در ارتباط درمانی،ارزیابی پیامد یا نتیجه ارتباط،یک اصل و یک ضرورت است.

اصول ومبانی مشاوره گلادینگ-ص72.73

پیشنهاد می‌کنم برای درک بهتر اهمیت بسیار بالای روابط محتوای زیر را نیز مطالعه کنید:

اهمیت روابط