این متن قسمتی از کتاب جستارهایی در باب عشق از آلن دوباتن است:
بالای سر هر داستان عاشقانه‌ای، این تفکر، هر چند وحشتناک و نادانسته، آویزان است که چگونه پایان می‌یابد.
درست به این می‌ماند که در عین سلامت و نیرو، بکوشیم به مرگمان فکر کنیم.
تنها تفاوت میان پایان عشق و پایان زندگی این است
که: حداقل در مورد دوم، خیالمان راحت است، این آسایش خاطر را داریم که بعد از مُردن چیزی حس نخواهیم کرد.
در مورد عشق چنین آسایشی وجود ندارد، چه کسی می‌داند که پایان یک رابطه؛
لزوماً پایان عشق و قطعاً پایان زندگی نیست…
کتاب جالب و خوبیه که سالها پیش مطالعه‌اش کردم…
