دنیای بیرحم خیال
تا به حال تجربه این مسئله را داشتید که:
به فردی علاقمند باشید بدون اینکه علاقه خود را ابراز کنید؟
وقتی این داستان رخ دهد،احتمال سقوط ما در دره خیال واهی بسیار افزایش خواهد یافت.
ما در خیال خود عاشق شدهایم،یکدیگر را بسیار دوست داریم.
با یکدیگر به گردش میرویم و بیاندازه خاطره شیرین داریم.
اما مشکل اینجاست که همه این داستان ها در خیال ماست.
عزیزانم بهتر است در دنیای واقعیت قدم بزنیم.
چون دنیای خیال هرگز همانند دنیای واقعیت نیست.
این تلنگری بود برای عزیزانی که بیشتر در خیال خود زندگی میکنند تا واقعیت.
خیال خوب است اما بیشتر برای داستان پردازی مناسب است تا بنای زندگی.
ما وقتی خیال پردازی میکنیم،تنها خود را میبینیم.
در هنگام خیال پردازی هیچ تصوری از فرد مقابل و شرایط او نداریم.
از همین رو هرطور که دوست داریم زندگی را نقاشی میکنیم،غافل از اینکه زندگی واقعی این نیست.
در نهایت به جایی میرسیم که فاصله بین خیال و واقعیت بقدری زیاد خواهد شد که ما مستاصل میشویم.
چه زمانی این مشکل حاد میشود؟
زمانی این مسئله بسیار جدی میشود که مدت زمان طولانی مشغول به این کار باشیم.
مثلا در سن بیست سالگی دخترخانم همسایه را ببینیم،بدون هیچ گفتگویی،در خیال خود عاشق او شویم.
هر رفتار بی ربط یا با ربط او را به خود مربوط میکنیم.
نسبت به او غیرت و تعصب داریم.
در محله بخاطر او هر کاری میکنیم.
اما دریغ از یک کلام صحبت کردن و نظر او را خواستن.
به نظر شما عاقبت این داستان چیست؟
یک فرد عاشق پیشه و بسیار دلداده در مقابل فردی که هیچ از دنیای آن عاشق پیشه و دلداده نمیداند.
این مشکل زمانی حاد خواهد شد که ما در طول زمان در خیال خود غرق شویم.
چاره چیست؟
عزیزمن،برادر من،خواهر من
خداوند به همه ما نعمت زبان را عنایت کرده است.
لطفا با استفاده از این نعمت الهی در واقعیت زندگی کنیم.
در دنیای بیرحم خیال عاشق نشو
از این رو گفتم دنیای بی رحم خیال چون در خیال ما هرچیزی را ممکن میدانیم و این به ضرر ما خواهد بود.
وگرنه خیال داستان بدی نیست.
خیال اگر منطبق با واقعیت پیش برود و رنگ و بوی واقعیت داشته باشد،بسی هم زیباست.
.فقط باید در این دنیای خیال غرق نشویم،چون تبدیل میشود به:دنیای بیرحم خیال
البته گاهی فضای مجازی هم به این مسئله دامن میزند.برای مطالعه بیشتر این محتوا را بخوانید:
آنچه اینستاگرام از رابطه عاطفی به ما نشان میدهد
این را نیز اضافه کنم:
عشق در واقعیت با آن چیزی که در داستان ها و قصه ها و فیلم ها به ما نشان میدهند، بسیار متفاوت تر است.
شاید درباره این تفاوت روزی دست به قلم شدم.