رسالت عشق این است که عرصه‌ای امن برای دو طرف فراهم کند که در سایهٔ آن باملاطفت یاد بگیرند و یاد بدهند تا به افراد بهتری تبدیل شوند.
جمله‌ای بس درخشان از آلن دوباتن.
همه ما اولین بار است که زندگی و مصائب آن را تجربه می‌کنیم.
کسی نیست ادعا کند که:
چندین بار زندگی کرده است و دراین باره تجربه فراوان دارد.
از همین رو باید بدانیم که زندگی میدان آزمون و خطا است.
ما در این کارزار قرار است کنار یکدیگر یاد بگیریم و به انسان های بهتری تبدیل شویم.
حال عشق به واسطه ریشه عمیقی که در وجود ما دارد،وظیفه دارد این مهم را تسهیل کند.
هیچ فردی از ابتدا کامل و درجه یک نیست و گذرزمان به همراه تمرین و یادگیری است که باعث بهبود عملکرد ما خواهد شد.
به همین جهت بهتر است:
بیشتر ببخشیم.
راحت تر صحبت کنیم.
کمتر غر بزنیم.
و در نهایت به همدیگر سخت نگیریم.
همه ما در حال تجربه کردن اولین فرصت زندگی کردن هستیم.
در این راه آموزش دیدن،کتاب خواندن و مراوده با انسان های باتجربه تر است که ما را تبدیل به فرد آگاه تری خواهد کرد.
