مخرب ترین کار در رابطه عاطفی یا ازدواج مسلما قهر کردن است.
ما وقتی قهر می‌کنیم،راه را برای اصلاح و عذرخواهی کاملا مسدود خواهیم کرد.
وقتی قهر می‌کنیم،مشکلی حل نمی‌شود و صرفا برای مدت کوتاهی از آن دور خواهیم شد.
قهر کردن می‌تواند با حرف نزدن و بی اعتنایی همراه باشد و بخاطر تنبیه فرد مقابل انجام شود.
باید این نکته را نیز اضافه کنم که:
قهر کردن با سکوت کردن متفاوت است.
ما وقتی سکوت می‌کنیم قصد داریم مسئله یا چالشی را ادامه ندهیم و به قول معروف کش دار نکنیم.
در اولین فرصت بعد از این سکوت ما درباره چالش و مشکلی که داشته‌ایم صحبت خواهیم کرد.
این سکوت هرگز طولانی نخواهد بود و جزو عادات ما محسوب نمی‌شود.
اما وقتی قهر می‌کنیم در پی آن هستیم که از طرف مقابل سوءاستفاده کنیم و با این روش اعمال قدرت انجام دهیم.
فردی که قهر را روشی برای اعمال نفوذ در رابطه می‌داند،ناخودآگاه در حال تزریق دلسردی در رابطه خود است.
وقتی فردی قهر می‌کند نباید هرگز به او التماس کنیم،با خشونت برخورد کنیم،تهدید به ترک رابطه کنیم یا شروع به توهین کنیم.
در این مواقع باید بتوانیم دلیل این رفتار را کشف کنیم و در مرتبه بعدی شرایط را برای گفتگوی منطقی و سازنده فراهم کنیم.
در ازدواج ها مسلما ممکن است چالش و مشکل و مسئله وجود داشته باشد.
به قول آرون بک:
رابطه زوجین بیشتر از هر رابطه دیگری مستعد درگیری و سوتفاهم است،زیرا بیشترین نزدیکی و اصطکاک فیزیکی را دارد.وقوع این تعارضات در روابط اجتناب ناپذیر است و تا زمانی که زوجین نتوانند با آن رو‌به‌رو شوند،نمی‌توانند اختلاف ها را از بین ببرند.
وقتی تمام روابط این داستان ها را دارند و این جزو طبیعت رابطه است،پس باید برای حل آن نیز راه حلی ارائه دهیم.
پیشنهاد من به شما در زمان چالش ها و تضاد ها این موارد است:
یک.صحبت کنید
دو.شنونده خوبی باشید.
سه.زود قضاوت نکنید.
چهار.منصف باشید.
پنج.انعطاف داشته باشید.
شش.دیگران را وارد بحث نکنید.
هفت.در زمان عصبانیت بحث نکنید.
هشت.مسائل قدیمی را باز نکنید.
نه.ظرفیت انتقاد و پذیرش خود را افزایش دهید.
ده.از مشاور کمک بگیرید.
موارد را بسیار کوتاه و مفید و مختصر گفته‌ام.
امید که قهرکردن را از روابط حذف کنیم و گفتگو را جایگزین کنیم.
قهر کردن مثل این است که:
وقتی ساختمانی آتش گرفته است،برای خاموش کردن آتش به جای زنگ زدن به آتش نشانی،از مکانیک کمک بخواهیم،همین‌قدر بی ربط.
و با این حال منتظر باشیم که رفتار ما نتیجه مثبت بدهد و آتش خاموش شود.
قهر کردن هرگز پیامی مبنی بر نارضایتی یا دلخوری را منعکس نمی‌کند.
اما با بیان دقیق اتفاقی که افتاده،احساسی که در ما برانگیخته شده و در نتیجه باعث ناراحتی ما شده است:
به طرف مقابل ناراحتی خود را بیان کرده‌ایم و فرصت اصلاح را از او نگرفته‌ایم.
البته رسیدن به این مرحله نیاز به تمرین زیادی دارد.
در ضمن طرف مقابل نیز باید ظرفیت پذیرش دلخوری ما را داشته باشد.
گاهی ما دلخوری خود را کاملا درست و منطقی و شفاف بیان می‌کنیم اما واکنش طرف مقابل چیست؟
هیچ،صرفا بهانه می‌‌آورد و هزار آیه و قسم که ما اشتباه برداشت کرده‌ایم.
در کل یک رابطه سالم به دوفرد منطقی و بالغ نیاز دارد تا رشد کند و درخشان باشد.
یک پاسخ