حتما یک بار در عمرتان این جمله را شنیده‌اید:هر چیزی حدی دارد.
نگهداری حد و اندازه در سخن بزرگان نیز مورد تاکید است.
امام علی(ع):بهترین امور،میانه آن است.
بسیار سخن درست و منطقی و ارزشمندی است.
به نظرم در ازدواج ها یا روابط عاطفی باید این حکم نقض شود.
حالا در کدام رفتار باید این حکم را بشکنیم؟
مسلما آن رفتار چیزی نیست جز صحبت کردن.
صحبت کردن دروازه‌ای است برای درک شدن و درک کردن.
در تمام ارتباطات انسانی صحبت کردن نقش کلیدی و مهمی را ایفا می‌کند.
ما هرچقدر که یکدیگر را دوست داشته باشیم و بهم عشق بورزیم،از باطن هم خبر نداریم.
رفتار صحبت کردن است که باعث می‌شود ما به شناخت علایق،ترس ها،نیازها،نگرانی ها و دلخوری های طرف مقابل برسیم.
صحبت کردن در ظاهر شاید ساده و پیش پاافتاده به نظر برسد اما یکی از کلیدی ترین رفتارها در ماندگاری روابط است.
برای اینکه رابطه موفقی داشته باشیم باید زمان هایی را اختصاص دهیم به صحبت کردن.
البته باید قوانین مخصوص این کار را نیز رعایت کنیم.
مایل هستم تعدادی از این قوانین را در کنار هم بررسی کنیم:
- وقتی صحبت می‌کنید تمام حواس خود را به شریک عاطفی بدهید.(بدون هیچ مزاحمتی)
- در زمان سخن گفتن،صحبت های یکدیگر را قطع نکنید.
- منتظر زمان یا مکان خاصی برای شروع صحبت نباشید.
- سعی کنید صحبت های مهم را فقط در دیدارهای حضوری بیان نماید.
- مراقب لحن و تن صدای خود باشید.
- بحث های خصوصی را در جمع باز نکنید.
- هنگام صحبت های طرف مقابل به او بازخورد بدهید.
- روبه‌روی هم و در حالتی مساوی صحبت کنید.(مگر در تخت خواب که در کنارهم خوابیده‌اید)
- با یکدیگر تماس چشمی داشته باشید.
- شفاف و بدون نیش و کنایه صحبت کنید.
قوانینی که بیان شد فقط تعداد بسیار محدودی از نکاتی است که باید هنگام سخن گفتن رعایت کنیم.
وقتی افراد در روابط عاطفی یا ازدواج ها دست از صحبت با یکدیگر می‌کشند،رابطه به مرور سرد خواهد شد.
سخن گفتن کاملا مخالف قهرکردن است.
در محتوایی که درباره قهرکردن برایتان نوشته‌ام از مضرات این روش مخرب کامل گفتم.
در نهایت باید بدانیم هر اتفاقی در رابطه رخ دهد،حرف زدن نباید قطع شود.
ما در جلسات مشاوره سعی داریم،صحبت کردن را در بین زوجین عادی کنیم.
وقتی صحبت کردن بین افراد به عادت تبدیل شود،بسیاری از چالش ها در روابط قابل کنترل و مدیریت خواهد بود.
