سلام و شب بخیر

امشب که در حال نوشتن این محتوا هستم،نتایج کنکور سال 1403 نیز منتشر شد.

مسلما بسیاری از افراد اکنون خوشحال ترین انسان روی کره زمین هستند و گروهی بلعکس.

طبیعی نیز هست.

تلاش و زمان بسیار زیادی صرف این کار کردند و فشار بالایی را تحمل کرده‌اند.

چه خودشان و چه خانواده‌هایشان.

این دوران را خود من هم داشتم.(می‌توانید داستان من را نیز بخوانید)

اما باور دارم من خیلی بیخیال تر بودم نسبت به موضوع و داستان کنکور و خیلی زود برایم هضم شد و تمام شد.

راستش قصد دارم با هر دو گروه عزیزان،چه آنانی که الان خوشحال تریند چه آنان که الان غمگین تریند،صحبت کنم.

عزیزان دلم

با توجه به تجربه‌ای که خودم داشته‌ام و آن چیزی که از بقیه دوستانم شنیده‌ام به شما می‌گویم که:

کنکور نه همه چیز است نه هیچ چیز.

کنکور صرفا یک مرحله از زندگی است.

هستند افرادی که هدف خود را در این راه جستجو می‌کنند و به آن نیز می‌رسند و هستند گروهی دیگر که اصلا کنکور برایشان اهمیت و جایگاهی ندارد.

نمی‌توانیم بگویم کار کدام یک از این عزیزان درست است و کار کدامیک غلط!

هریک از ما هدف خاصی برای زندگی داریم.

و متناسب با آن هدف نیز دست به تلاش می‌زنیم.

اگر هدف شما کنکور بوده و حالا نتیجه دلخواه گرفته‌اید،کلی مبارک است،خداقوت.

چنانچه هدف شما کنکور بوده است و حالا نتیجه نگرفته‌اید،فدای سرتان.

حالا دیگر نمی‌شود حسرت گذشته را خورد.

باید نقاط ضعف خود را پوشش دهید و برای کنکور پیش رو آماده شوید.

اگرچه هدف شما کنکور هم نبوده است که دیگر هیچ…

مسئله اهمیتی برای شما ندارد.

زندگی بقدری بزرگ و عجیب است که مسئله کنکور در آن اصلا به چشم نمی‌آید.

البته شاید این حرف های من الان هضم کردنش برای شما سخت باشد.

اما خیلی زود به این صحبت ها خواهید رسید.

خیلی زود به این درک می‌رسید که قرار نیست همه ما انسان ها شبیه هم شویم.

راه موفقیت یکی کنکور است و راه موفقیت دیگری نشستن در مغازه،یکی با مهاجرت موفق می‌شود و دیگری با ادامه دادن در ایران.

موفقیت هم معنایی ندارد جز رضایت درونی.

به نظر من تنها معیار موفق بودن این است که از خودت و تلاشت در راه هدفی که داری رضایت داشته باشی.

اما متاسفانه در ایران می‌خواهند همه ما شبیه هم شویم.

همه دکتر شوند یا همگی مهندسی قبول شوند.

آنکه مهاجرت می‌کند،موفق نامیده می‌شود و آنکه می‌ماند بدبخت محسوب می‌شود.

آنکه کارمند دولتی است،بیچاره ترین آدم دنیاست و آنکه شغل آزاد دارد،شادترین فرد زمین.

اما عزیزانم اصلا اینگونه نیست.

هر فردی در زندگی خودش و با داستان زندگی خودش است که مقایسه می‌شود.

ما مقایسه‌ای بین انسان ها نداریم.

مقایسه در جایی درست است که دو چیز شباهت نسبی به هم داشته باشند اما انسانها با بیشترین تفاوت نسبت به هم در حال زندگی هستند.

باید راه خود را پیدا کنیم.

راهی که در آن حس لذت می‌کنیم،راهی که در آن انسان خوشحالی هستیم و راهی که هیچ اجباری در آن نیست.

و کنکور یکی از این هزاران راهی است که پیش روی ماست.

به قول رضا مارمولک:به اندازه آدم های روی کره زمین،راه رسیدن به خدا هست.

ما هم می‌گیم:به اندازه آدم های روی کره زمین،راه برای موفق شدن هست.